Windmolen kaars
De windmolen kaars van de molenaar Leo
De windmolen is 6,7cm hoog en 7,2cm breed.
Er was eens een klein dorpje aan de rand van een groot, open veld. In dit dorpje stond een oude, statige windmolen die al generaties lang de granen van de boeren maalde. De molen werd beheerd door een vriendelijke molenaar genaamd Leo.
Op een koude winteravond, toen de wind door de bomen floot en de sneeuw zachtjes naar beneden dwarrelde, zat Leo bij de open haard in zijn knusse molenhuisje. Terwijl hij naar de vlammen staarde, dacht hij na over hoe hij de donkere winteravonden gezelliger kon maken voor de dorpsbewoners.
Plotseling kreeg hij een idee. Leo besloot een speciale kaars te maken, eentje die het verhaal van de windmolen zou vertellen. Hij verzamelde bijenwas van een bevriende imker en begon met het maken van de kaars. Hij vormde de kaars in de vorm van een kleine windmolen, met wieken die langzaam konden draaien als de kaars brandde.
De volgende ochtend bracht Leo de windmolenkaars naar het dorpsplein en stak hem aan. De dorpsbewoners verzamelden zich rond de kaars, betoverd door het zachte, draaiende licht en de warme gloed die het verspreidde. Terwijl de kaars brandde, vertelde Leo verhalen over de geschiedenis van de windmolen en de mensen die er werkten.
De kinderen luisterden ademloos naar de verhalen over moedige molenaars en hun avonturen, terwijl de ouderen zich de dagen herinnerden dat ze zelf graan naar de molen brachten. De windmolenkaars bracht niet alleen licht in de duisternis, maar ook een gevoel van saamhorigheid en nostalgie.
Vanaf die dag stak Leo elke avond de windmolenkaars aan. De kaars werd een symbool van hoop en verbondenheid voor het hele dorp. Zelfs in de koudste en donkerste nachten wisten de dorpsbewoners dat ze altijd welkom waren bij de molen, waar de warmte van het vuur en de verhalen hen altijd opwachtte.
En zo leefde de windmolenkaars voort in de harten van de mensen, een blijvende herinnering aan de kracht van licht, warmte en gemeenschap.