Hazel de zittende egel kaars

Staande egel kaars genaamd Hazel

Hazel de egel is 8cm hoog en 6cm breed.

Er was eens een zittende egel kaars genaamd Hazel. Hazel stond op een plank in de woonkamer van een klein huisje aan de rand van het bos. Ze was prachtig gevormd met fijne details, van haar piekerige stekels tot haar schattige snuit. Hazel was niet zomaar een kaars; ze had een bijzonder talent. Wanneer ze werd aangestoken, vertelde ze magische verhalen over het bos en zijn bewoners.

Op een koude winteravond kwam de familie die in het huisje woonde, bijeen in de woonkamer. Ze staken Hazel aan, en meteen begon ze te stralen met een warme, zachte gloed. De kamer vulde zich met een lichte geur van kaneel en vanille. Terwijl het vlammetje danste, fluisterde Hazel haar eerste verhaal:

"Lang, lang geleden, leefde er een kleine egel in dit bos. Zijn naam was ook Hazel, net als ik. Hazel was een nieuwsgierige egel, altijd op zoek naar avontuur. Op een dag ontdekte hij een verborgen pad dat hem naar een geheime tuin leidde, vol met bloemen die nooit verwelken en bomen die altijd fruit droegen. In deze tuin ontmoette hij allerlei magische wezens: pratende vogels, dansende vlinders en zelfs een wijze oude uil die alle geheimen van het bos kende.

Hazel de egel besloot om de geheimen van de tuin met zijn vrienden te delen, zodat zij ook van deze wonderlijke plek konden genieten. Iedere avond na zonsondergang bracht hij zijn vrienden naar de tuin, waar ze samen dansten, verhalen vertelden en genoten van de betoverende schoonheid om hen heen.

Jaren gingen voorbij en de verhalen over de geheime tuin werden doorgegeven van generatie op generatie. Zelfs nu, op een koude winteravond, wordt het verhaal verteld door een kaars die is gemaakt om de herinnering aan de avontuurlijke egel levend te houden."

Toen de vlam van Hazel de kaars langzaam doofde, bleef de warme gloed nog even hangen in de kamer. De familie zat stil, met een glimlach op hun gezichten, betoverd door het magische verhaal. Ze wisten dat elke keer als ze Hazel aanstaken, ze weer een stapje dichterbij de wonderen van het bos zouden komen.